Comparative study of inference in logic in Indic philosophy.

Authors philosophical notes on life, conduct of life from the perspective of a life.

Islamic religious education; education; philosophy.

United Nations; new world order; controversy work.

Saʻadia ben Joseph, 882-942; Judaism; history.

bakhsh-i 1. Muqaddamah, Manṭiq, Umūr-i ʻāmmah, Ṭabīʻyāt, Ilāhīyāt.

Suhrawardī, Yaḥyá ibn Ḥabash, 1152 or 3-119.Ḥikmat al-ishrāq- Criticism and interpretation ; Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, Muḥammad ibn Ibrāhīm, d. 1641- Criticism and interpretation ; Islamic philosophy.

On Hindu ethics and religious life of India as depicted in Nirukta of Yāska, 7th century commentary on Nighaṇṭu, thesaurus of Vedic synonyms.

al-Juzʼ al-awwal. al-Taʼsīs al-Qurʼānī al-muʻāṣir li-ʻilm uṣūl al-fiqh al-muqāran, dirāsah istiqrāʼīyah fī al-manjhaj wa-al-athar al-qānūnī -- al-Juzʼ al-thānī. Handasat al-insān al-qānūnī, dirāsah iṭārīyah fī mutatāliyat al-muthul wa-taṭwīʻ al-insān al-muntaẓim -- al-Juzʼ al-thālith. Tiknūlūjyā al-taʻāẓum al-insānī, ruʼyah fikrīyah iṭārīyah fī al-handasah wa-ṣināʻat al-insān al-qānūnī -- al-Juzʼ al-rābiʻ. al-Lā yaqīn al-ẓarfī, dirāsah fī al-masārāt al-falsafīyah al-ʻilmīyah wa-al-qānūnīyah lil-zamakān -- al-Juzʼ al-khāmis. Lughat ṣināʻat al-naṣṣ al-qānūnī, dirāsah fī al-naẓarīyah wa-al-taṭbīq -- al-Juzʼ al-sādis. Ibtikār al-manhaj al-qānūnī bayna al-usus al-ʻilmīyah wa-al-taṣawwurāt al-naẓarīyah wa-al-ʻilmīyah -- al-Juzʼ (...) al-sābiʻ. al-istidlāl al-istiqrāʼī li-qānūn al-mustaqbal fī al-nānū tiknūlūjī -- al-Juzʼ al-thāmin. Naẓarīyāt muʻāṣirah fī ḍawʼ al-manhaj al-Sanhūrī lil-ʻalāqah al-baynīyah lil-qānūn wa-al-sharīʻah -- al-Juzʼ al-tāsiʻ. al-Ḥayāh al-shakhṣīyah wa-al-mawt, naẓarāt qānūnīyah falsafīyah fī al-mafhūm, al-tamyīz, al-miʻyār -- al-Juzʼ al-ʻāshir. Falsafat al-qānūn fī ʻālam al-ḥadāthah wa-mā baʻda al-ḥadāthah. (shrink)

Knowledge, theory of; philosophy, modern.

Language and languages; linguistics; Arabic language; sufism.

Biography and academic life of Abdoldjavad Falaturi, 1926-, was a German scholar of Iranian origin. He studied Islam (theology, shariah) in Iran, up to the highest possible level, before going to Germany where he studied philosophy.

Ṭūsī, Naṣīr al-Dīn Muḥammad ibn Muḥammad, 1201-1274's Tajrīd al-ʻaqāʼid; selections; philosophy, Islamic; early works to 1800.

كتاب مهم موجه إلى كل معلم ومتعلم في عصر اندثرت به هذه الآداب أو تكاد تندثر مما يؤثر على سير عمليتي التعليم والتعلم.

al-Mujallad al-awwal. Muqaddimāt al-taḥqīq wa-muqaddimat al-Imām al-Zubaydī lil-Itḥāf -- al-mujallad al-thānī. Kitāb al-ʻIlm ilá nihāyat al-bāb al-thālith -- al-mujallad al-thālith. Tatimmat kitāb al-ʻilm min al-bāb al-rābiʻ ilá ākhir al-kitāb -- al-mujallad al-rābiʻ. Kitāb Qawāʻid al-ʻaqāʼid -- al-mujallad al-khāmis. Kitāb Asrār al-ṭahārah -- al-mujallad al-sādis. Kitāb Asrār al-ṣalāh ilá nihāyat shurūṭ al-jumʻah min al-bāb al-khāmis -- al-mujallad al-sābiʻ. Tatimmat kitāb asrār al-ṣalāh min ādāb al-jumʻah ilá ākhir al-kitāb -- al-mujallad al-thāmin. Kitābā Asrār al-zakāh wa-asrār al-ṣawm -- al-mujallad al- tāsiʻ. Kitāb asrār (...) al-ḥajj -- al-mujallad al-ʻāshir. Kitābā ādāb tilāwat al-Qurʼān wa-al-adhkār wa-al-daʻawāt -- al-mujallad al-ḥādī ʻashar. Kitābā tartīb al-awrād wa-tafḍīl iḥyāʼ al-layl wa-ādāb al-akl -- al-mujalladal-thānī ʻashar. Kitābā ādāb al-Nikāḥ wa-ādāb al-Kasb wa-al-maʻāsh -- al-mujallad al-thālith ʻashar. Kitāb al-Ḥalāl wa-al-ḥarām -- al-mujallad al-rābiʻ ʻashar. Kitāb al-Ulfah wa-al-ukhuwwah -- al-mujallad al-khāmis ʻashar. Kitābā ādāb al-ʻUzlah wa-ādāb al-Safar -- al-mujallad al-sādis ʻashar. Kitābā ādāb al-Samāʻ wa-al-wajd wa-al-Amr bi-al-maʻrūf wa-al-nahy ʻan al-munkar -- al-mujallad al-sābiʻ ʻashar. Kitābā ādāb al-maʻīshah wa-akhlāq al-nubūwah wa-sharḥ ʻajāʼib al-qalb -- al-mujallad al-thāmin ʻashar. Kitābā riyāḍat al-nafs wa-tahdhīb al-akhlāq wa-kasr al-shahwatayn -- al-mujallad al-tāsiʻ ʻashar. Kitābā āfāt al-lisān wa-dhamm al-ghaḍab -- al-mujallad al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-dunyā wa-dhamm al-bukhl -- al-mujallad al-ḥādī wa-al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-jāh wa-dhamm al-kibr wa-al-ʻajab -- al-mujallad al-thānī wa-al-ʻishrūn. Kitābā dhamm al-ghurūr wa-al-tawbah -- al-mujallad al-thālith wa-al-ʻishrūn. Kitābā al-ṣabr wa-al-shukr -- al-mujallad al-rābiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitābā al-rajā wa-al-khawf -- al-mujallad al-khāmis wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-zuhd wa-al-faqr -- al-mujallad al-sādis wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-tawḥīd wa al-tawakkul -- al-mujallad al-sābiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitāb al-maḥabbah wa-al-shawq wa-al-uns wa-al-riḍā -- al-mujallad al-thāmin wa-al-ʻishrūn. Kutub al-ikhlāṣ wa-al-nīyah wa-al-murāqabah wa-al-muḥāsabah wa-al-tafakkur -- al-mujallad al- tāsiʻ wa-al-ʻishrūn. Kitāb dhikr al-mawt wa-mā baʻdih ilá nihāyat al-bāb al-thāmin -- al-mujallad al-thalāthūn. Kitāb dhikr al-mawt wa-mā baʻdih ilá ākhar al-kitāb wa-yalīhi maṣādir al-taḥqīq. (shrink)

Liberty; Islamic philosophy; religious aspects; Islam.

2. Fī al-quṭb wa-al-aqṭāb wa-al-ghawth wa-dhikr al-abdāl -al-awtād wa-al-nuqabāʼ wa-al-nujabāʼ wa-ghayrihim --.

Let K be affine, that is, \\in {\mathbb {R}}^{n+m}: y_{1}=\cdots =y_{m}=0\}\). We compute the sharp constant of Hardy inequality related to the distance d for polyharmonic operator. Moreover, we show that there exists a constant \ such that for each \\), there holds $$\begin{aligned} \int _{{\mathbb {R}}^{n+m}}|\nabla ^{k} u|^{2}\mathrm{d}x\mathrm{d}y-c_{m,k}\int _{{\mathbb {R}}^{n+m}}\frac{u^{2}}{|y|^{2k}}\mathrm{d}x\mathrm{d}y\ge C\left ^{\frac{n+m-2k}{n+m}}, \end{aligned}$$where \, \}{n+m-2k}\), \p}{2}-n-m\) and \ is the sharp Hardy constant. These inequalities generalize the result of Maz’ya ) and Lu and the second author for polyharmonic operators). (...) In order to prove the main result, we establish some Poincaré–Sobolev inequalities on hyperbolic space which is of independent interest. (shrink)

Müslüman bilim adamları, namaz vakitlerinin hesaplanması, kıble yönünün tespit edilmesi gibi nedenlerden dolayı astronomi ilmi ile İslam’ın erken dönemlerinden itibaren ilgilenmeye başlamışlardır. Bu bilim dalıyla yakından ilişkili olduğu düşünülen İlm-i aḥkâm-ı nücûm’un, astronominin bir parçası olduğu iddia edenler de olmuştur. Ancak, içindeki “ahkâm” ifadesi nedeniyle birçok ilim adamı bilimler tasnifinde, İlm-i aḥkâm-ı nücûm’u, astronomiden ayrı tutmuş onu doğal ilimlerden saymamışlardır. Birçok İslam Devleti’nin yöneticisine çeşitli ahkâm risaleleri sunulsa da müneccimbaşılık bağımsız bir kurum olarak Osmanlı Devleti zamanında, II. Bayezid döneminde teşkilatlanmıştır. (...) Bu dönemde müneccimbaşı, ikinci müneccim ve müneccimlerden oluşan bir heyet oluşturulmuş, zaman zaman birtakım değişikliklere uğrasa da kurum varlığını Cumhuriyet’e kadar devam ettirmiştir. Bu makalenin amacı Osmanlı Devleti’nin bir kurumu olan Müneccimbaşılık kurumu hakkında bilgi vermek ve 1712 yılında yayımlanmış bir ahkam risalesinden yola çıkarak bu tür risalelerde hangi konuların ele alındığını ortaya koymaktır. Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivinde tespit edilen belgeler ışığında bu çalışma yapılmıştır. Yöntem olarak Arşiv ve literatür taraması yöntemi kullanılmıştır. Makalenin cevap aradığı soruların başında Kur’an-ı Kerim ve Hadislerde gaybın bilgisinin yalnız Allah’ta olduğu vurgulanmasına rağmen Osmanlı devletinde bu kurumun varlığını nasıl devam ettirdiği ve bu ilimle uğraşanların bu eleştirilere nasıl cevap verdiği, ahkamlarda hangi konulara değinildiği? Gibi konular gelmektedir. Makalede ulaşılan bazı bulgular şunlardır: Bu kurumun temel görevi namaz vakitlerinin belirlenmesi, ramazan hilalinin gözlemlenmesi, eşref saatinin tespit edilmesidir. Bununla birlikte bir yıl içerisinde meydana gelecek olan olayların bilgisine de ahkâm kısmında yer verilmektedir. Bazı padişahlar yapacakları işleri müneccimbaşının bilgi notları doğrultusunda gerçekleştirmeyi önemsemişler, hatta farklı coğrafyalardaki yöneticilerden müneccim talebinde bulunmuşlar, bazıları ise önemsememişlerdir. Bu ilimle uğraşanlar genellikle usta çırak ilişkisi içerisinde yetişmişlerdir. Bununla birlikte farklı meslek gruplarına mensup olanlardan da bu ilme heves edenler ortaya çıkmış, kendilerinin görevleri olmadıkları halde ahkâmlar hazırlamışlar ve bu ahkâmları padişahlara sunmuşlardır. Bunlardan biri de Vakanüvis Naîmâ Efendi’dir. İlk resmi Osmanlı Vakanuvisi olan Naîmâ 17. yüzyılın sonları 18. yüzyılın başlarında değişik idari görevlerde bulunmuştur. İki defa görevinden azledilmiş dönemi araştıran tarihçiler tarafından buna gerekçe olarak Naîmâ’nın düzenlemiş olduğu ahkamlar gösterilmiştir. Naîmâ bu ahkamlarda kendince tespit edebildiği olumsuzlukları açık bir şekilde kamuoyu ile paylaşmıştır. Bu da dönemin idarecilerinin düşmanlığını kazanmasına neden olmuştur. Ancak Naîmâ ahkam yazmaya devam etmiş, yüksek bürokrasiye dönebilmek için 1712 yılı için hazırladığı ahkamında siyasi bir dil kullanmıştır. Ona göre bu bir ilimdir ve bu ilimle uğraşmak İslam’a aykırı bir durum değildir. Verdiği bilgiler ise iddiadan uzaktır. Mesela padişahın yaşamını sıhhatli bir şekilde uzun süre devam ettireceğini, 1712 yılı için bir iki çocuk sahibi olabileceğini, gezegenlerin konumlarından deprem ve yangın emaresi olduğunu, ancak bu yangın ve depremlerin gerçekleşme ihtimalinin düşük olduğunu risalesinde belirtmiştir. Devletin eski gücüne kavuşması için yapılması gerekenlere de değinilmiştir. Üzerinde durduğu önemli konulardan biri donanmadır. Donanmanın güçlendirilmesi için sicili temiz, görev bilincine sahip yetenekli denizcilerin istihdam edilmesini, korsanlık yaparak, halkın malını, canını tehdit edenlerin ise yakalanıp cezalandırmasını önermiştir. Devlet bürokrasisinde liyakatli kişilere görev verilmesinin önemi üzerinde durmuş, bununla birlikte kendisine üst düzey bir görev verilmesini de istemiştir. Ona öre eski ihtişamlı günlere tekrar kavuşmak için taşraya atanan bürokratların işin ehli olanlar arasından seçilmesi gelmektedir. Yine istikrarı sağlamak ve devam ettirebilmek için teftiş önemlidir. Denetim mekanizması çalıştırılmalı yetersizlik gösterenler yolsuzluk yapanlar halka zulmedenler derhal görevden alınmalıdır. Devletin halk içerisinde güveni yeniden tesis etmesi için asayiş olanlara karışanları cezalandırmasını, cezasını çekip ıslah olmuşlara da af çıkarmasını tavsiye etmiştir. Devletin gerilemesindeki iç nedenler üzerinde durmuş ancak dış nedenler üzerinde durmamıştır. Bununla birlikte pozitif bilimlere önem verilmesine değinmiştir. Osmanlının sürekli mücadele içerisinde olduğu Batı’nın hızlı bir şekilde ilerlemesi üzerinde yani her ne kadar gerilemenin dış sebepleri üzerinde durmuş olmasa da pozitif bilimlere önem verilmesi üzerinde durmuştur. (shrink)